De 4,5 km lange wandeling laat alle hoogtepunten van het dorp Floisdorf zien.

Het mooiste dorp van Duitsland. Floisdorf kreeg deze titel bijna vijftig jaar geleden in de nationale competitie. Sindsdien is er heel wat tijd verstreken, maar de charme van het dorp Börde is onveranderd gebleven. Genesteld in de holte van een beek, kenmerken huizen uit de 17e, 18e en 19e eeuw het samenhangende uiterlijk van het dorp. De neoromaanse kerk van St. Pankratius vormt het zichtbare centrum van de gemeenschap van ongeveer 320 inwoners. Floisdorf, dat vandaag de dag bij Mechernich hoort, werd voor het eerst genoemd in een oorkonde uit 893. In de eeuwen daarna wisselden de heersende machten vaak - van de abdij van Prüm naar de hertogen van Jülich naar de Fransen en weer terug naar de Pruisen. In de 19e eeuw kwam het leven in het dorp, dat werd gekenmerkt door kleinschalige landbouw, onder druk te staan door de verdeling van de gemeenschappelijke grond en moesten er veel familiebedrijven worden opgericht. De integratie van vluchtelingen in de eerste helft van de 20e eeuw en de instroom van stedelingen tot op de dag van vandaag veranderden de sociale en economische structuur ook aanzienlijk: Floisdorf veranderde van een oorspronkelijk boerendorp in een wooncentrum. Oude en nieuwe inwoners van Floisdorf zijn verenigd in hun liefde voor het recreatieve landschap vlak voor de deur. Bloeiende fruitbomen, heldere koolzaadvelden en een brede horizon zijn kenmerkend voor het dorp. Er is ook een gevoel van gemeenschapsleven, dat wordt georganiseerd door een aantal verenigingen op zowel moderne als traditionele manieren.

Floisdorf, toen bekend als "Flavedesdorpht", werd in de 9e eeuw gesticht op een plek waar het vruchtbare Bördelandschap en de nog glooiende heuvels van de noordelijke Eifel elkaar ontmoeten. De idyllische dorpswandeling laat zien dat het leven hier vandaag de dag nog steeds goed is. Het eerste wat je passeert is een wegkruis, waarvan er in het dorp en langs de landweggetjes eromheen heel wat te vinden zijn. Opgericht als teken van geloof, dankbaarheid of hoop. De naburige parochiekerk van St. Pankratius is een veel groter teken van katholiek geloof. De kerk werd in 1892 ingewijd en is door alle renovaties trouw gebleven aan de neoromaanse bouwstijl van rond de eeuwwisseling. Het blijft "vroom" voor de volgende paar meter: het pad leidt langs een ander stenen wegkruis en de met bloemen versierde Lourdesgrot naar de Zehnthof. De gevelinscriptie op het prachtig gerestaureerde vakwerkhuis geeft als bouwjaar 1743. Net buiten het dorp wordt het romantisch: twee aan elkaar gegroeide kastanjebomen beschermen een veldkruis dat in 1698 door particulieren werd geschonken. Kort daarna nodigt de bank bij de Pankratiusfontein je uit voor een korte pauze. Tot 1962 voorzag deze fontein mensen en dieren van vers water. De vermakelijke rondleiding eindigt bij het steenhouwershuis van de familie Drach en met de zekerheid dat Floisdorf nog steeds een goede kanshebber is voor een medaille in de zoektocht naar duurzame en sympathieke dorpen.