Panoramisch uitzicht op het Rurdal en het dorp Dedenborn.

Kornelimünster met zijn bezienswaardige kerken en oude herenhuizen, het voormalige klooster en het huidige museum biedt een uitstekende ambiance voor een wandeling. Kornelimünster is het startpunt van de wandelroute Eifelsteig, die over 313 km en 15 etappes door de Eifel naar Trier voert. Het stadsbeeld van Kornelimünster, dat grotendeels gespaard is gebleven van de grote oorlogen, wordt nog steeds gekenmerkt door 17e- en 18e-eeuwse herenhuizen.

De verifieerbare bouwgeschiedenis van de parochiekerk in Wanderath begint in de 13e eeuw. De oorspronkelijke kerk is romaans, rond 1500 werd het laatgotische schip, de huidige zijbeuk, gebouwd met de hulp van de graven van Virneburg, die de beschermheren van de kerk waren. Toen de kerk rond 1530 werd vergroot met een zuid- en noordbeuk, werden de zijmuren van de oude kerk doorbroken. In 1655 wordt Wanderath een zelfstandige parochie. Dit zijn onder meer de plaatsen Engeln, Büchel, Freilingen, Nitz, Ober- Mittel- en Niederbaar, Herresbach, Eschbach, Döttingen, Siebenbach en Drees. Virneburg werd aan het begin van de 19e eeuw toegevoegd. Hiervoor wordt Drees toegewezen aan Welcherath. In 1896/1897 werd het huidige, neogotische hoofdschip gebouwd. De twee gotische zijbeuken worden afgebroken. In 1921/1922 werd de kerk weer uitgebreid. De toenmalige achthoekige sacristie werd afgebroken en de huidige gebouwd. Het middenschip werd met 10 m verlengd en de galerij werd gebouwd. De toren werd 6 meter verhoogd. Bovendien kreeg de kerk een doorlopend dakoppervlak. Sindsdien is de uiterlijke blik niet veranderd. Omdat Wanderath tot het midden van de 19e eeuw slechts uit een kerk, een pastorie, een school en een woongebouw bestond, zijn er veel legendes en mythen rond de vraag waarom er überhaupt een kerk in het arme Wanderath werd gebouwd.

Vanaf het hoogste punt van de calvarieberg geniet je van het mooiste uitzicht op één van de mooiste en grootste jeneverbesgebieden van Noordrijn-Westfalen. Het natuurreservaat heeft een oppervlak van 650 hectare en verleent met het natuurlijke bestand aan slanke, hoog gegroeide struiken, die de regio in de noordelijke Eifel die nog dicht bebost is, plotseling een mediterrane flair.

De bron op de Altstraßbach werd in 1940e veroverd tijdens bouwwerkzaamheden voor de Westwall.