Het dorp Vlatten ligt in het uiterste zuiden van het district Düren, waar de laatste heuvelrug van de Eifel afdaalt naar het Rijnlandse laagland. Het pittoreske dorp aan de voet van de Lützenberg wordt vandaag de dag nog steeds gekenmerkt door landbouw, met zijn grote wijk die zich uitstrekt tot in de dichtbeboste Kermeter. In de Romeinse tijd lagen hier verschillende landbouwbedrijven ten noorden van de Via Agrippa, de belangrijke weg van Keulen naar Noordoost-Gallië. Toen het bos aan de Kermeter in de vroege middeleeuwen groeide, ontwikkelde zich aan de rand ervan een nederzetting die later het startpunt zou worden voor koninklijke jachtpartijen van de Karolingers. Het koninklijk paleis van Vlatten wordt voor het eerst vermeld in 839 door een verblijf van Lodewijk de Vrome en diende de reizende koningen als residentie en administratief centrum. Archeologen gaan ervan uit dat de parochiekerk van St. Dionysius de voormalige paleiskerk was. De von Vlatten dynastie is gedocumenteerd door bronnen vanaf de 12e eeuw, en het kasteel was een ridderzetel in het domein van het hertogdom Jülich-Berg vanaf 1358. De benedictijnenabdij van Siegburg bezat ook onroerend goed in Vlatten, dat ook werd gebruikt voor mijnbouw. In de Napoleontische tijd behoorde Vlatten tot het kanton (later districtskantoor) Gemünd. Tegenwoordig behoort het dorp tot de stad Heimbach.

De rondleiding door Vlatten begint met de "salon" van het dorp - de jeugdhal. Het werd gebouwd tijdens de Eerste Wereldoorlog en diende tijdens de Tweede Wereldoorlog als militair hospitaal. De grote zaal is vandaag de dag nog steeds een populaire ontmoetingsplaats in het dorpsleven. De wandeling gaat verder naar de zuidwestelijke rand van het dorp, om precies te zijn naar de Mühlengasse. Deze pittoreske straat dankt zijn naam aan een watermolen die hier tot in de 19e eeuw stond. De molen vermaalde het kopererts dat werd gewonnen uit twee nabijgelegen mijnen. Vanuit de holte van de Vlattenbeek klimt het pad nu naar de top van de Lützenberg. Drie keer per dag luiden de klokken van de Sint-Michielskapel tot in het dorp. De kapel, die in 1912 werd gebouwd, bevat opmerkelijke gebrandschilderde ramen en laatmiddeleeuwse schilderingen. De volgende halte biedt een modern contrast: het felgekleurde mozaïek van de Maagd Maria. De beeltenis van de Maagd Maria werd in 1970 door Margarita Rieth gemaakt van 15 honderd kilo steen. Een paar stappen verder ligt Kasteel Vlatten, bijna betoverend. De opvallende, historiserende kasteeltoren uit de 19e eeuw is slechts een van de vele structurele veranderingen en toevoegingen die de voormalige waterburcht sinds de 14e eeuw heeft ondergaan. De Sint-Dionysiusbasiliek ligt ook aan de Vlattenbeek. Met zijn machtige westtoren is het al eeuwenlang het herkenningspunt van de stad. De laatste halte vestigt je aandacht op de wegkruisen die zo typisch zijn voor het Rijnland. Met een beetje tijd kun je er nog tien ontdekken in de wijk Vlatten.