Er liggen heel wat meters tussen de in- en uitgang van Hergarten. Maar het langgerekte dorp Bördedorf aan het Schafbachtal is gemakkelijk te herkennen. Op de hoofdas, de Kermeterstraße, staan mooie, vaak onder monumentenzorg vallende huizen achter elkaar. Talrijke boerderijen getuigen van het vroegere agrarische karakter van het dorp. Tegenwoordig is het dorp, dat bij Heimbach hoort, populair bij toeristen van heinde en verre. Gelegen tussen de vervagende bossen van de Kermeter en velden die met de seizoenen van kleur veranderen, is Hergarten het ideale startpunt voor natuurexcursies. De locatie speelde ooit een belangrijke rol: door de nabijheid van de Via Agrippa tussen Reims en Keulen kampeerden hier Romeinse soldaten. De "Heergarten" zou de naam "Hergardia" hebben gegeven. De nederzetting werd voor het eerst genoemd in een ruilakte uit 864, toen Lotharius II, koning der Franken, Hergardia terugkreeg van het klooster van Prüm en het toevoegde aan het koninklijke landgoed Vlatten. Er volgden nog veel meer van dit soort "heerschappijbesluiten" tot op de dag van vandaag. De inwoners van Hergarten namen het op de koop toe, niet in de laatste plaats omdat ze vertrouwden op Sint-Maarten - al eeuwenlang de beschermheilige van het dorp. Hoewel de oorsprong van Hergarten kan worden herleid tot een Romeins militair kamp, is een wandeling door het mooie dorp uiterst vredig. De wandelroute leidt van de parkeerplaats "Zum hohen Schirm" naar de oude dorpsschool.

Sinds 2007 is hier het Nationalpark-Gasthaus gevestigd, dat erg populair is bij natuurliefhebbers. Het wordt nostalgisch in de Kermeterstraße. Nadat de gemeente Hergarten in 1895 voor een lange periode onafhankelijk werd, zetelde het burgemeestersambt in het statige steenhuis. Kort daarna, in het centrum van het dorp, vraagt een andere "autoriteit" om aandacht. In 1876 bouwden de dorpelingen een kapel gewijd aan de Maagd Maria, waarvan het kleurrijke Madonnabeeld waarschijnlijk een geschenk was van het klooster van Mariawald. De schatten van de Sint-Martinuskerk kunnen daarentegen niet zomaar worden ontdekt. Binnen in de kerk zijn oude heilige kunst en modern glas-in-lood zeker een bezoek waard. Tegenover de parochiekerk herdenkt een monument de gevallenen van beide wereldoorlogen. Een Keltisch graf, dat hier ook zijn laatste rustplaats heeft, blijft echter onvermeld. De rondwandeling leidt vervolgens over een smal boerenpad de bebouwde kom uit en biedt een ononderbroken uitzicht op het glooiende cultuurlandschap dat Hergarten omringt. Eeuwenlang werd het terrein ook gebruikt als steenfabriek. Tot 1960 werd zand uit de plaatselijke groeve gebruikt om bouwmaterialen voor de regio te produceren in de steenfabriek bij de Kermeterstraße. De laatste halte van de Hergarten-wandeling heeft daarentegen niets met werken te maken. Het Generatiepark nodigt uit tot sport, spel en plezier. Met hernieuwde energie is de weg terug bijna vanzelfsprekend.