De verifieerbare bouwgeschiedenis van de parochiekerk in Wanderath begint in de 13e eeuw. De oorspronkelijke kerk is romaans, rond 1500 werd het laatgotische schip, de huidige zijbeuk, gebouwd met de hulp van de graven van Virneburg, die de beschermheren van de kerk waren. Toen de kerk rond 1530 werd vergroot met een zuid- en noordbeuk, werden de zijmuren van de oude kerk doorbroken. In 1655 wordt Wanderath een zelfstandige parochie. Dit zijn onder meer de plaatsen Engeln, Büchel, Freilingen, Nitz, Ober- Mittel- en Niederbaar, Herresbach, Eschbach, Döttingen, Siebenbach en Drees. Virneburg werd aan het begin van de 19e eeuw toegevoegd. Hiervoor wordt Drees toegewezen aan Welcherath. In 1896/1897 werd het huidige, neogotische hoofdschip gebouwd. De twee gotische zijbeuken worden afgebroken. In 1921/1922 werd de kerk weer uitgebreid. De toenmalige achthoekige sacristie werd afgebroken en de huidige gebouwd. Het middenschip werd met 10 m verlengd en de galerij werd gebouwd. De toren werd 6 meter verhoogd. Bovendien kreeg de kerk een doorlopend dakoppervlak. Sindsdien is de uiterlijke blik niet veranderd. Omdat Wanderath tot het midden van de 19e eeuw slechts uit een kerk, een pastorie, een school en een woongebouw bestond, zijn er veel legendes en mythen rond de vraag waarom er überhaupt een kerk in het arme Wanderath werd gebouwd.